به نقل از «فرارو»

دانشمندان برای اولین‌بار با نهنگ صحبت کردند؛ تمرینی برای ارتباط با فرازمینی‌ها

تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۰۴۱۳۱

زبان نهنگ‌های گوژپشت ممکن است به اندازه زبان نژاد‌های فرازمینی برای ما بیگانه باشد؛ بنابراین یادگیری مکالمه با نهنگ‌ها می‌تواند به ما در برقراری ارتباط با بیگانگان هوشمند کمک کند. ازاین‌رو، دانشمندان در آزمایشی عجیب دست به گفتگو با یک نهنگ گوژپشت به‌نام «تواین» (Twain) زدند و در کمال تعجب توانستند ۲۰ دقیقه به ارتباط با او ادامه دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش دیجیاتو، براساس مقاله منتشرشده در Peer J، دانشمندان در قایقی در سواحل آلاسکا با روشی به نام «تماس ارتباطی»، امواجی در اقیانوس پخش کردند تا ببینند آیا نهنگ‌ها این امواج را دریافت می‌کنند یا خیر. نهنگی ۳۸ ساله به اسم «تواین» با شنیدن این امواج، به سمت قایق شنا کرد و دور آن چرخید. در طول ۲۰ دقیقه بعدی، دانشمندان همان تماس ارتباطی را در فواصل زمانی مختلف پخش کردند و تواین هر بار به تماس پاسخ داد.

البته این مکالمه چندان پیشرفته نبود و تنها سه فاز را در رفتار نهنگ نشان داد. درابتدای پخش امواج، تواین مشتاقانه به سمت قایق آمد و پاسخی به محققان داد. در ادامه، نهنگ کمی ابراز هیجان یا ناامیدی کرد. او درنهایت از محققان جدا شد. به نظر می‌آید دانشمندان نتوانستند چندان خوب این مکالمه را پیش ببرند.

مکالمه با نهنگ‌ها؛ تمرینی برای ارتباط با بیگانگان هوشمند

یکی از محققان این پژوهش گفت که رفتار تواین می‌تواند راه‌حلی باشد برای یافتن جواب این مسئله که چگونه نژاد‌های بیگانه هوشمند ممکن است به‌دنبال انسان‌ها باشند. فرض مهم محققان برای جستجوی هوش فرازمینی این است که فرازمینی‌ها علاقه‌مند به برقراری ارتباط هستند و بنابراین شاید گیرنده‌های انسانی را هدف قرار دهند.

«لورنس دویل»، محقق و یکی از نویسندگان مقاله اخیر می‌گوید:

«اگر فرازمینی‌ها جایی آن بالا باشند، سیگنال‌هایی برای ما ارسال می‌کنند، و سعی می‌کنند ارتباط برقرار کنند. اما اگر ما ندانیم به دنبال چه چیزی بگردیم، ممکن است آن‌ها را از دست بدهیم.»

تحقیقات روی زبان نهنگ‌ها نشان داده است که اگر جانوری مثل نهنگ باهوش باشد، کنجکاو نیز خواهد بود و مسلماً به دنبال برقراری ارتباط با انسان است. دانشمندان امیدوارند بتوانند کار مشابهی را با دیگر حیوانات هوشمند روی زمین از جمله سایر پستانداران دریایی مانند دلفین‌ها یا گوشت‌خوارانی که به‌صورت گروهی شکار می‌کنند و دیگر گونه‌های بسیار اجتماعی مانند مریکات و فیل‌ها انجام دهند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: زبان نهنگ نهنگ های گوژپشت تواین قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل نهنگ ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۰۴۱۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف گاز متان در سیاره مریخ

مریخ‌نورد «کنجکاوی» ناسا ردپای گاز متان را در سیاره سرخ یافته و دانشمندان را یک گام به کشف حیات بیگانه نزدیک‌تر کرده است.

به گزارش ایسنا، ناسا گازی را در مریخ شناسایی کرده که توسط موجودات زنده روی زمین تولید می‌شود و با این کشف، دانشمندان را درباره ذخایر پنهانی سیاره گیج کرده است.

به نقل از دیلی میل، مریخ‌نورد «کنجکاوی»(Curiosity) یک جریان ثابت را از متان شناسایی کرد که از «دهانه گیل»(Gale Crater) در زمان‌های متفاوتی از روز ظاهر می‌شد و به صورت فصلی در نوسان بود. این جریان گاهی اوقات به ۴۰ برابر بیشتر از حد معمول می‌رسید.

اگرچه ناسا هنوز حیات را در مریخ پیدا نکرده است اما دانشمندان این آژانس فضایی معتقدند منبع آن از اعماق سیاره می‌آید.

نظر دانشمندان این است که متان می‌تواند زیر نمک جامد قرار بگیرد و تنها زمانی از آن خارج شود که دما در مریخ افزایش یابد یا این که کنجکاوی روی پوسته مریخ بچرخد و آن را بشکافد. این مولکول ساده که از یک اتم کربن و چهار اتم هیدروژن تشکیل شده است، روی زمین معمولا نشانه حیات است. حیوانات هنگام هضم غذا گاز متان تولید می‌کنند.

مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا از سال ۲۰۱۲ روی سطح مریخ پرسه می‌زند و در همه این مدت، گیج‌کننده‌ترین چیزی که پیدا کرده، جریان ثابت متان بوده است که از دهانه گیل می‌آید.

یک قسمت از دهانه گیل که از آن متان بیرون می‌آمد، تنها نقطه از این سیاره بود که کنجکاوی در آن گاز را شناسایی کرده است اما کنجکاوی هیچ نشانه مشخصی را از وجود حیات در مریخ ندیده است؛ برای مثال، یک گاو یا افرادی که فقط مقدار زیادی کلم بخورند.

دانشمندان طی بررسی‌های آزمایشگاهی در شرایط مشابه خاک مریخ توانستند آنچه را که ممکن است اتفاق بیفتد، شبیه‌سازی کنند. طی این مدت طولانی، نمک‌ها از اعماق زیر سطح سنگی و غبارآلود سیاره بیرون می‌آیند.

این نمک‌ها که پرکلرات نام دارند، در مریخ به وفور یافت می‌شوند. پرکلرات‌ها سمی هستند و در یخی که زیر سطح سیاره به دام افتاده است، به صورت فراوان وجود دارند.

یخ به تدریج تبخیر می‌شود و با عبور بخار نمک از میان رگولیت، مقداری از آن را به جا می‌گذارد. وقتی مقدار کافی از این نمک‌ها در رگولیت جمع می‌شوند، نوعی پوسته را تشکیل می‌دهند که به شن و ماسه یا دانه‌های قهوه شباهت دارد.

دانشمندان این پژوهش جدید نوشتند: روی مریخ، چنین فرآیندی می‌تواند به طور طبیعی طی یک دوره زمانی طولانی در مناطق کم‌عمق همیشه منجمد اتفاق بیفتد و ممکن است نمک در لایه بالایی جمع شود.

در همان زمان که بخار نمک بیرون می‌آید، متان نیز منتشر می‌شود. منبع این انتشار هنوز ناشناخته است. این منبع می‌تواند ناشی از موجودات زنده یا ناشی از فرآیندهای زمین‌شناسی زیر سطح سیاره باشد که هنوز برای دانشمندان نامرئی هستند.

در هر حال، این متان از هر کجا که بیاید، زیر پوسته نمک به دام می‌افتد.

دانشمندان با پمپاژ غلظت‌های متفاوتی از پرکلرات به رگولیت شبیه‌سازی‌شده مریخ دریافتند که سه تا ۱۳ روز زمان برای تشکیل شدن این پوسته نفوذناپذیر کافی است. برای ایجاد یک پوسته نمک جامد نیز به غلظت پنج تا ۱۰ درصد پرکلرات نیاز بود.

دانشمندان گاز نئون را به عنوان جایگزین متان به زیر پوسته پمپاژ کردند و دریافتند این لایه آن قدر قوی است که گاز زیر آن به دام بیفتد اما هنگامی که دمای سیاره در زمان‌های خاصی از روز یا فصول خاصی افزایش می‌یابد، این پوسته می‌شکند و متان را بیرون می‌فرستد.

آن زمان بود که مریخ‌نورد کنجکاوی، متان را در هوا تشخیص داد.

فقط دما نیست که می‌تواند پوسته را بشکند. پژوهشگران نوشتند: پوسته احتمالا حدود دو سانتی‌متر ضخامت دارد که کمی کمتر از یک اینچ است و کنجکاوی به اندازه‌ای سنگین است که بتواند هنگام حرکت کردن آن را بشکند.

این پژوهش در مجله «JGR Planets» به چاپ رسید.

کانال عصر ایران در تلگرام